Bilinçlenme, Farkındalık ve İdrak
Bilinçlenme ile ve farkındalık ile paralel bir sürecin sonucu olarak algılamalı idrak kavramını. En yüksek manada düşünmeye çalışınca, bizler neden varız? Tekamül için. İdrakimizi gitgide yükseltmek için. Tüm varoluş eğer Bir ise, işte biz bütünün idrakini artırıyoruz. Sonsuza uzanan sayı düzlemi gibi. Ucu bucağı yok. Ve düzlem de değil. Çok boyutlu ve sonsuz açılı bir varoluşun içindeyiz. İllüzyon içinde sonsuz var edilişimize hizmetimizin ucu bucağı olmayan amacı ne olabilir?
İdrak üstü idrak.
Küçük adımlarla ilerliyoruz illüzyonun içinde. Ve aslında kimiz? O'na ait O'ndan parçacıklar. Sonsuz deneyimlerle idraki artırdıkça artırmaya hizmet ediyoruz.
Bir sonraki basamağı dahi düşünerek hareket edebiliyorsak, epeyce farkındayız demektir, içinde bulunduğumuz algı içinde. Basamağın ötesinde en geniş manada düşünebilmek ise, O değil, biz olduğumuzu ve Bir'in idrakinin sonsuz deneyimlerle sürekli artması yolculuğu.
Belki evren de bu sebeple sürekli genişliyor. Yeni var oluşlara hızla yer açılıyor. Buradan baktığımızda ise ancak bu kadarını aklımıza getirebiliyoruz? Daha ne kadar farklı titreşim boyutları, alemler, var oluşlar mevcut.
Anladığımızı sandığımız ya da olduğumuzu sandığımız noktalarda ise at gözlüklerimizi taktığımızın ayırdında olamıyoruz o süreç içinde. Çünkü algı üzerinde algı, idrak üzerinde idrak olmasa bizim burada işimiz nedir?
Belki yarın birileri karşımıza çıkıp öyle bir bakış açısı ortaya sunacak ki. Hiç farkında olamadığımız bir açıdan ufkumuzu açacak. Bir at gözlüğümüz daha eksilecek ve şükran duyacağız. İçinde yaşadığımız illüzyonun içinde "kim kimin tavuğuna kışt demiş" meselesine aklımızı yormamızın ne kadar da anlamsız olduğunu biraz daha idrak edeceğiz.
Peki eğer biz O'ndan bir parçaysak, bedenli bilincimizin donanımı idrak artırmak için yeterince kapsamlı değil midir? Sürekli istesek, gitgide daha çok verilmez mi? Amaç edinsek ulaşamaz mıyız? Niyet etsek ve hep niyet tazelesek, aktive edemez miyiz?
Biz neden buradayız?
